In het weekend voor mijn vertrek leek het me gezellig om en kleine afscheidsborrel te geven. Ik ga de eerste keer maar 2 weken weg, maar met vakanties van iedereen zijn er toch wel wat luitjes die ik tot oktober moet gaan missen - goede reden voor een borrel duzzz. Na een hapje eten waarbij ik was getrakteerd op een glas rode wijn op een witte spijkerbroek (thanks, Bee ;-) ) en ff snel omkleden thuis, kon het feest beginnen bij Proeflokaal de Gaper (voor al uw feesten en partijen). Gezelligheid met the family (Lee en Dy inclusief koude kant hahaha), de voetbalvrouwen (Angie en Jinx en Lee weer), de handbalposse (Marion en Bee) en tja... de harde kern van hockey, Moos maar daarmee doe ik onze band eigenlijk nog te niet (Ev, Rins, Carin en Sabine). Door de PSV-meiden verwend met en PSV tandeborstel, PSV sleutelhanger en PSV speelkaarten die me er ieder weekend aan gaan herinneren dat ik, ondanks mijn seizoenskaart, NIET in het stadion zit!!! En nee ik ga nu niet zeggen dat ik dat NIET erg vind vanwege de resultaten van de eerste wedstrijd! Integendeel - ben 1 van de weinigen die na vorig seizoen een nieuwe seizoenskaart had aangeschaft!!!

En ja, dan de beste vriendinnetjes... die hadden me verwend met een totale survival kit incl tijdschrift voor de burka-trends, Engelse drop, burka/strandwikkel ding, Jane Fonda zweetbanden, badslippers en van onze hoofdsponsor Christine LeDuc: Ik Willem (dildo voor beginners - of voor op kantoor haha), condooms in 20 smaken (helaas geen Flied Lice in het teken van de reis) en de KamaSutra voor op kantoor (leuk met die kleine Maleisiërs). Verwend dus, al klinkt dit wordt een beetje sleezy bij de laatste paar items!! In ieder geval was alles bij elkaar goed voor ruim 5 kilo overbagage J

De zaterdag zou in het teken staan van strijken, ruimen, pakken en nog even de laatste social visits! Dat is allemaal een beetje anders gelopen!! Lee, na het verhaal al 5 keer gehoord te hebben, kun je komende alinea wat mij betreft overslaan haha!

Op aanraden van Ev zaterdagochtend de huisartsenpost gebeld voor een antibioticakuur voor mijn behoorlijk ontstoken vinger (details van pus, zwellingen en kloppen zal ik jullie besparen). En zo geschiede dat ik om 11uur lachend het Catherina Ziekenhuis inging en in een rolstoel naar buiten ben begeleid.... Die dokter ging met een spuit in de weer en nadat hij klaar was voelde ik me op zich goed alleen duurde dat gevoel maar 2 seconden. Aangegeven en hij begeleide me vervolgens naar de behandeltafel. Het volgende moment dat ik weet is dat ik bij kom op de vinyl vloer met mijn blote rug op de koude vloer, mijn benen in de lucht (in de nek van die arts) starend naar het plafond en in lichtte paniek schreeuwend: wie ben jij, waar ben ik!!! Flauw gevallen en halve minuut weggeweest. Op zich niets onbekends voor me, maar nadat ik na 40minuten op de behandeltafel nog steeds niet overeind kon zonder opnieuw weg te zakken (te lage bloeddruk) heb ik uiteindelijk toch maar even Rins en Carin gebeld die me moesten komen ophalen. In rolstoel door de gang uiteindelijk nog complete maaginhoud geloosd en toen kon ik gelukkig weer (misselijk, duizelig en met kuur) naar huis, maar alleen als ik heel de dag iemand bij me had en met mijn benen omhoog op de bank ging liggen. Voor een control freak als ik en met het programma van die dag gaf dat wel een paar tranen, maar uiteindelijk mam gebeld die Rins heeft afgelost en heel mijn strijk heeft gedaan, Lee en Ben kwamen voor het maken (en mee opeten) van een maaltijd waar Jonny en Teresa de Boer van de Librije nog een puntje aan kunnen zuigen en Sabine was daar voor alles wat ik de rest niet meer durfde te vragen... en het inpakken van mijn koffer - dat vertrouwde ik niemand anders toe! Dyan is vervolgens nog speciaal uit Heeze gekomen met een wondermiddel om mijn witte spijkerbroek te lijf te gaan en pap kwam ff checken of ik alles onder controle had (lees: gedelegeerd)!

Tja.. lachen om wat er is gebeurd en vervolgens zo vreselijk blij en dankbaar zijn dat er zo veel lieve mensen zijn geweest die van mijn laatste weekend noodgedwongen iets heeellll speciaals hebben gemaakt!! De vrijdagavond was echt het Douwe Egberts gevoel in een warme kroeg bij regen en sneeuw buiten, maar die zaterdag maakte hem onvergetelijk. Ik zou er bijna vaker nog een spuit voor laten zetten in mijn vinger ;-)

Ik ben vervolgens wel heel de zaterdag onder zeil geweest totdat Lee een heerlijke risotto en dito salade serveerde... toen was het weer mogelijk om te zitten. En op aanraden van mam het werk gebeld en een businessclass ticket geregeld, omdat ik 12 uur zittend eten/slapen in een vliegtuig niet bepaald tot de mogelijkheden zag. Dat was geen probleem en zo zat ik zondagavond in de BC van KLM 835 naar Singapore!! Het is hier nu bijna 23uur op de maandagavond in mijn hotel in Maleisie en ik ga er heel even een einde aan breien! Probeer morgen ofzo wel even verder te gaan want natuurlijk is die BC-vlucht de moeite waard om nog een A4 over vol te schrijven!!

Oh en Mara even voor de duidelijkheid: dit verhaal komt Maleisie tijd dinsdag ergens tijdens kantoortijden door (of in de avond in mijn hotel) online! Het is niet zo dat ik dit soort zaken ga typen tijdens werktijd - ben tenslotte gestuurd om een project op te pakken :-)

Xxx Tanja

PS voorheen in Dubai was het Sjeikha Tee.. zoek weer een nieuwe artiestennaam!